Çınarlı Kıraathane Seni Unutmak Ne Mümkün?
Çınarlı Kıraathane Seni Unutmak Ne Mümkün?
İyi günler...
Tesadüfen denk geldim sayfanıza, bu fotoğrafa bakınca insanın içi yanmıyor değil...
Cuma günleri köylü pazarı kurulurdu, tıklım tıklım olurdu. Her yer sanki buluşma mekanıydı. çevrenin bir dostla, arkadaşlarla hemşehrilerle...
Rahmetli dedem Kel Dervişi unutmamak lazım, çok babayiğit bir adamdı, çok kişi ekmek yemiştir elinden, sayılır sevilirdi. Sene 2016 hala tanıştığım uzaklarda da olsa bilir tanırlar eskiler Pattik vardı, kışın soğukta babam tıraş eder eve getirirlerdi, tırnaklarını keser kahvede çay verirdi, yemek yedirirdi, hiç unutmam. Babam Muhammet (Mehmet) Özhan, amcam Abdullah Hilmi Özhan, çaycı Pala Dayı Allah rahmet eylesin kara gözleriyle bakardı, daha hatırlamaya çalıştığım aklıma gelmeyenler vs...
Çocukken kahveye gelir, oralet içer, televizyondan bir şeyler izlerdim. Dedem hatırladığım kapı girişinin sağında cam kenarı masada domino oynardı, babam çay dağıtır, karşıda tüpçü Adem Amca, oğlu Gülağa... Onlardan öncesi lokanta vardı hayal meyal hatırladığım, solunda manav, kasap olması lazım, bir de en köşede berber vardı, eski saç kesme makinesi ile tıraş ederdi. Berberin yanından sokağın içinde kalaycı dükkanı vardı, kahvenin karşı sağ tarafında yandan merdivenli bilardo oyun salonu vardı. Kahvenin arka bahçesinde havuz vardı içinde balıklar, girişin sağında odunluk, geniş bahçesi vardı, koşar oynardık: Kahvenin yanında İş Bankası vardı. Kahveye gelir Yedigün içerdim. Dedem kahvenin arkasındaki havuzun etrafında otuz tur attırırdı, "tamam, al bakalım sana 1 lira" derdi. Demir 1 liralar daha yeni çıkmıştı, gidip bakkala leblebi şeker alırdım.
Çok daha fazla anımız var burayla ilgili. Evimiz hemen aşağıda Kalaylı Konfeksiyon Mehmet Abilerin sol çaprazında. Çocukluğumun çok anısı var tozlu kumluk yollarında, Yüce Kayada, Şıpşıpı'da Karabayır'da, Sakarya İlkokulunda, unutmak ne mümkün... Her ne kadar değerlerimiz kaybolsa da unutulmayan bir şey var. Çocukluk hatıraları iyisi kötüsü hiç bir şeyi değiştiremez. Memleketim, yağmur altında koşup ıslandığım, kumlukta kafamı yardığım, atamı dedemi babamın amcamın gençliğini beyaz çorap giyip ayakkabısının arkasına basışını, hısım akraba hemşehrilerimizi unutmak ne mümkün? Seni güzel Hekimhan unutmak ne mümkün? Çınarlı Kıraathane seni unutmak ne mümkün?
Herkese selamlar…
NOT: Daha çok bilgi için Babam Muhammed Özhan’a sorulabilir.
23 Aralık 2016
Çınarlı Kahve Üzerine" yazımıza yazılan bu yorum için Derviş Özhan'a teşekkürler...
Süleyman ÖZEROL
Derviş ÖZHAN
İyi günler...
Tesadüfen denk geldim sayfanıza, bu fotoğrafa bakınca insanın içi yanmıyor değil...
Cuma günleri köylü pazarı kurulurdu, tıklım tıklım olurdu. Her yer sanki buluşma mekanıydı. çevrenin bir dostla, arkadaşlarla hemşehrilerle...
Rahmetli dedem Kel Dervişi unutmamak lazım, çok babayiğit bir adamdı, çok kişi ekmek yemiştir elinden, sayılır sevilirdi. Sene 2016 hala tanıştığım uzaklarda da olsa bilir tanırlar eskiler Pattik vardı, kışın soğukta babam tıraş eder eve getirirlerdi, tırnaklarını keser kahvede çay verirdi, yemek yedirirdi, hiç unutmam. Babam Muhammet (Mehmet) Özhan, amcam Abdullah Hilmi Özhan, çaycı Pala Dayı Allah rahmet eylesin kara gözleriyle bakardı, daha hatırlamaya çalıştığım aklıma gelmeyenler vs...
Çocukken kahveye gelir, oralet içer, televizyondan bir şeyler izlerdim. Dedem hatırladığım kapı girişinin sağında cam kenarı masada domino oynardı, babam çay dağıtır, karşıda tüpçü Adem Amca, oğlu Gülağa... Onlardan öncesi lokanta vardı hayal meyal hatırladığım, solunda manav, kasap olması lazım, bir de en köşede berber vardı, eski saç kesme makinesi ile tıraş ederdi. Berberin yanından sokağın içinde kalaycı dükkanı vardı, kahvenin karşı sağ tarafında yandan merdivenli bilardo oyun salonu vardı. Kahvenin arka bahçesinde havuz vardı içinde balıklar, girişin sağında odunluk, geniş bahçesi vardı, koşar oynardık: Kahvenin yanında İş Bankası vardı. Kahveye gelir Yedigün içerdim. Dedem kahvenin arkasındaki havuzun etrafında otuz tur attırırdı, "tamam, al bakalım sana 1 lira" derdi. Demir 1 liralar daha yeni çıkmıştı, gidip bakkala leblebi şeker alırdım.
Çok daha fazla anımız var burayla ilgili. Evimiz hemen aşağıda Kalaylı Konfeksiyon Mehmet Abilerin sol çaprazında. Çocukluğumun çok anısı var tozlu kumluk yollarında, Yüce Kayada, Şıpşıpı'da Karabayır'da, Sakarya İlkokulunda, unutmak ne mümkün... Her ne kadar değerlerimiz kaybolsa da unutulmayan bir şey var. Çocukluk hatıraları iyisi kötüsü hiç bir şeyi değiştiremez. Memleketim, yağmur altında koşup ıslandığım, kumlukta kafamı yardığım, atamı dedemi babamın amcamın gençliğini beyaz çorap giyip ayakkabısının arkasına basışını, hısım akraba hemşehrilerimizi unutmak ne mümkün? Seni güzel Hekimhan unutmak ne mümkün? Çınarlı Kıraathane seni unutmak ne mümkün?
Herkese selamlar…
NOT: Daha çok bilgi için Babam Muhammed Özhan’a sorulabilir.
23 Aralık 2016
Yorumlar
Yorum Gönder